2000

30 April, Koninginnedag, het is prachtig weer om er met de brandweerauto er op uit te trekken. Natuurlijk gaat de tocht eerst richting Snelrewaard zoals het buurtschap heet waar we vorig jaar drie weken op vakantie zijn geweest. We gaan eens kijken of er al bekende zijn gearriveerd. De belangstelling langs de weg is weer hetzelfde als vorig jaar, voorbijgangers die zwaaien alsof ze naar een optocht staan te kijken. We vinden deze belangstelling niet onaardig we zwaaien dan ook terug, het lijkt wel of we lid zijn van het koninklijk huis. Het ziet er dan ook feestelijk uit met al die vlaggen en versiering langs de weg. In verschillende dorpen waar we langs komen zijn festiviteiten. Het is prachtig weer en we vermaken ons best. Op de pont richting Schoonhoven komen diverse kinderen kijken bij de brandweerauto en verschillende ouders knikken goedkeurend. Het is bijna om verlegen van te worden. Via het plaatsje Vlist, langs het gelijknamig riviertje rijden we richting Haastrecht. Ook daar zijn weer activiteiten en nagestaard door velen rijden we langs de Hollandse IJssel richting Oudewater.
De heksenstad wordt het ook wel genoemd. Om het heksenfestijn te bezoeken dat ieder jaar in de zomer wordt gehouden is het nog te vroeg maar je moet op het internet het VVV van Oudewater eens raadplegen. Het is een bezoek waard. De Geelbuiken, zoals de inwoners van Oudewater ook wel genoemd worden, weten wat feesten is. We rijden via het centrum, waar de terrassen druk bezocht worden, in de richting van de Lange Linschoten. Een kronkelend veenriviertje die uitmond in de Hollandsche IJssel.
Langs de Linschoten ligt het buurtschap Snelrewaard een lintbebouwing met vele oude boerderijen. Langs een smal weggetje omzoomd door oude verweerde knotwilgen rijden we langs de zuidzijde in de richting Linschoten. Even voorbij de Vrouwenbrug, een oude ophaalbrug, ligt rechts van de weg een oude boerderij met een kleine camping. We reden het pad op en het was direct of we niet weg geweest waren. Willem, de boer, had net zijn middagdutje uit en zat aan de koffie bij een vroege kampeerder.
"We hadden het net over jullie" zei hij, "jullie komen zeker de camper brengen".
Zo begon de tweede vakantie in de Lopikerwaard. We lieten de brandweerauto daar achter en kwamen ieder weekend terug. Het is nog geen 40 km van ons huis, als je vrijdag om vijf uur van huis weg rijdt zit je om zes uur achter een pilsje onder de bomen.
Vele lange weekends hebben we er doorgebracht, uren gevist en gefietst. Twee weken vakantie na het Pinksterweekend, prachtig weer hebben we getroffen tijdens de EK kampioenschappen. De camping versiert met oranje vlaggetjes en bij ieder gescoorde punt voor Oranje loeide de brandweersirene. Eind augustus troffen we het weer buitengewoon met het weer. Twee weken van vissen en luieren, fietsen en lezen.
Altijd is er wel wat te doen op de boerderij, het eerste weekend moest er 's nachts een koe kalveren en Willem vroeg of ik ook niet een paar keer die nacht kon gaan kijken. Om negen uur was het kalf er via een keizersnee. Schapen die van de ene wei naar het andere gebracht moeten worden. Schapen vangen om gekapt of andersinds behandeld te worden. Grasmaaien, de uitlaat van de tractor maken, hier of daar een hek repareren.
Het eerste jaar vonden we allerlei kleine onvolkomenheden in de camper. Hiervoor hadden we voor we op weg gingen een notitieboekje klaar gelegd. Alles wat niet goed was of verbeterd kon worden werd opgeschreven. Van een haakje voor een handdoek tot een 220-12Volt omvormer toe. Zo hadden we het de afgelopen winter weer druk met zulke karweitjes. Adrie met het vermaken van de kussens voor de bank, ze moesten makkelijker opgeborgen kunnen worden, en ik met een windschermpje voor het gasstel, aanpassen van het elektra, steunen om de camper uit de veren te tillen. Het was vorig jaar soms net of je op een boot zat als het hard waaide.
Zo werden ook deze zomer weer kleine dingen in het notitieboekje geschreven en zullen we deze winter, naast het op het web zetten van onze hobby, wel weer doorkomen, we verlangen al weer naar de zomer. Waar we dan heen gaan is nog niet bekend maar zeker zullen we nog even bij Willem aangaan.

Update Juli 2009

Na een familiebezoek in het ziekenhuis van Gorinchem reden we richting Linschoten. Het dorp was begin van deze week in het nieuws doordat een boer was aangevallen door een stier.
We herinnerden ons weer levendig de jaren dat we met onze brandweerwagen op de camping De Oude Boomgaard stonden bij Willem Oostveen. In die tussentijd is er veel veranderd. Sinds 2004 wonen en werken we in Tsjechie en hadden Willem niet meer gesproken na 2003. In maart 2009, nadat we in Nederland op bezoek geweest waren bij de beide Opa's werden we gebeld door onze dochter Bianca die contact had gehad met Willem. Hij had die zondagmorgen gebeld en wilde op de flat een 'bakkie koffie' komen doen, hij had ons zolang niet gesproken. Bianca vertelde hem onze huidige situatie dat we veel in CZ verbleven en dat het slechter ging met haar Opa Klaas. Ze vertelde hem dat ze ons zou laten weten dat hij had gebeld en ons contact met hem zou laten opnemen. Door de drukke tijd voor en na het overlijden van Opa Klaas had ons nog geen gelegenheid gegeven hem te bezoeken. Die avond dan reden we door de polder van Oudewater en kwamen aan bij de camping. We hadden vooraf niet gebeld of hem laten weten van onze komst, we wilden hem verrassen. Willem was niet in de boomgaard te zien en we belden dan ook aan bij zijn huis. Er werd opendaan door een neef die we hadden ontmoet op de camping. We vroegen hem of Ome Willem ook thuis was. Hij keek ons, in onze ogen, eerst wat bevreemd aan maar vertelde toen dat Ome Willem 2 dagen daarvoor was overleden. We schrokken daar vreselijk van. Een ogenblik wisten we niet wat te zeggen en wat stamelend condoleerden we hem met het verlies. Hij nodigde ons binnen omdat Willem daar was opgebaard. Dan konden we afscheid nemen. Hier op hadden we nooit gerekend. We waren vertrokken om Willem te ontmoeten op de camping. Ook waren we er niet op gekleed maar de hartelijke uitnodiging van de jongen zijn moeder deed ons besluiten dit toch aan te nemen. Enige familileden en kennissen waren aanwezig en nadat we ons verontschuldigden voor onze onverwachte komst konden we afscheid nemen van Willem.
We hadden ondanks dat we de laatste maanden zo met het afscheid nemen van geliefden hadden bezig geweest hadden we hier niet aan gedacht