2003

06 juni 2003

Vrijdag 6 juni 2003. 12.00 uur. Ik trek de deur van kantoor dicht achter me. De vakantie is begonnen.
Het weer is goed, een stralende zon aan een blauwe hemel. Het kan ook bijna niet anders. Wij hebben al 10-15 jaar prachtig mooi weer waar we ook zijn.
De camper staat al gepakt te wachten. Even het diepvriesvlees voor de barbecue in de koelbox en we kunnen gaan. De eerste stop is Hoek van Holland waar Single45, Jan Staal, deze keer het Pinksterkampje heeft georganiseerd. Wij komen er deze keer alleen als camperaars.
Het gezellig samen zijn van een aantal bezoekers van de nieuwsgroep nl.reizen.caravan begint al een traditie te worden. Tweemaal in het jaar organiseert iemand op een camping ergens in Nederland een weekend waar gebarbecued, een pilsje gedronken en geouwehoerd wordt over spam, trollen, JD, OJ, JJL en natuurlijk over het eeuwige gezeik op de verschillende nieuwsgroepen. Zaterdagavond BBQ en drank. Helaas was @d verhinderd zodat we zijn Jan Becher moesten missen. In de pompwagen stond gelukkig het biervat reeds aangesloten. 's Avonds kletsen bij het kampvuur. Lachen om Jan V en zijn dikke madam. Alle problemen van usenet worden weer eens doorgesproken. Dit is voor ons de tweede keer dat we deelnemen. Het weer is in ieder geval beter dan met het herfstkampje van vorig jaar.
Na twee en een halve dag verlieten we de camping in Hoek van Holland, uitgewuifd door verschillende cavaranners. Het weer was weer opgeknapt. 1e Pinksterdag hadden we een paar fikse buien gekregen maar op maandag was de lucht weer blauw. De vooruitzichten waren goed 25-28 graden en geen kans op regen meer.
Via binnenwegen reden we naar het noorden. We wilden via de Afsluitdijk naar Groningen rijden. Vorig jaar aan het eind van de vakantie hadden we reeds besloten om familie en vrienden in Holland de brandweerauto te laten zien. We hadden in februari tijdens een verjaardag in Oostwold (Gr) afgesproken om langs te komen bij familie en dan via vrienden en kennissen in Drenthe en Overijssel weer terug te gaan naar de Alblasserwaard.
Het was 1e Pinksterdag erg druk op de weg. Vele campers en caravans waren op de terugweg naar huis.
Even reden we over de snelweg in de buurt van Haarlem. File. Een van de weinige vrachtwagens die er die dag reden was in de middenberm beland.
In Limmen zagen we een SVR camping. Hier kwamen we er achter dat Leen zijn wandelschoenen niet had meegenomen dus werden er in Castricum nieuwe gekocht. Het was jammer dat de camping zo dicht langs een provinciale weg en onder de nieuwe aanvliegroute van Schiphol lag. Ondanks de geluidsoverlast zijn we daar twee dagen gebleven. Nu we zo dicht bij Alkmaar waren moest er daar gewandeld worden. We hadden nooit geweten dat Alkmaar naast kaas ook zoveel mooie, oude huizen bezat. In een boekwinkel waar ze tweedehands boeken verkochten vonden we een mooi, oud boek over Willem van Oranje. Een deel van twee waarvan we het tweede deel al thuis in de boekenkast hadden staan. Via het polderlandschap van de Wieringermeer ging het richting Afsluitdijk. Bij het monument stopten we om koffie te zetten en een broodje te eten. Aan de andere zijde van de weg stond nog een camper. Ook een Mercedes van het type Dusseldorfer. Een Duitser groette met een armzwaai. Het geeft een apart gevoel wanneer je zo’n oude Mercedes ziet.
Het zou die dag tegen de 30 graden worden dus zochten we een camping langs de Waddenzee. We besloten langs de zeedijk richting Laurensmeer te rijden. Na een half uurtje zie ik Sexbierum op de borden staan. We moeten er langs. Ooit dolden we op school over die naam. Daar moest je proberen te gaan wonen. Het dorp met de drie zaligheden sex, bier en rum. We besloten om toch maar niet te stoppen, nee die tijd zouden we te boven zijn. De Mercedes dacht er echter anders over. Nog geen 50 meter voorbij het bord einde bebouwde kom stopte hij er mee. Ik kon nog net een parkeerplaats aan de overzijde van de weg halen.
De motor draaide nog maar hij reageerde niet meer op het gaspedaal. Motorkap open en het euvel was binnen tien minuten verholpen. Een stangetje dat door het gaspandaal de caburateur bedient was losgeraakt en werd weer vast gezet.
We kwamen tegen vier uur aan in Blija waar een camping moest zijn volgens een bord langs de provinciale weg. Op het wegje er naartoe stoof een Volvo ons voorbij. “Wat een haast, en dat met zulk mooi weer” zeiden we nog tegen elkaar. Bij een klein boerderijtje stond een bordje van de SVR.

Een man stak op ons kloppen zijn hoofd om de deur en zei dat we maar alvast een plaatsje moesten zoeken hij was nog even bezig. De dokter was op bezoek. “Nu begrijp ik waarom die Volvo zo’n haast had. Kijk daar staat de auto naast het huis”, zei Adrie. We reden onze auto het grasveld op naast de boerderij. Verschillende gasten kwamen direct aanlopen. “Is er soms ergens brand?” Nu is dat een bekende vraag voor ons. Overal waar je een camping oprijdt wordt dit gevraagd. Ik piekerde ondertussen ergens anders over. “Waar kan ik die campingeigenaar toch van?"
Adrie reageerde er op met “Jij komt altijd bekenden tegen op vakantie, jij denkt altijd bekenden te zien. Ik ken de man niet.” Nadat we de tent hadden opgezet, de stoelen opengeklapt en een glas koud bier ingeschonken kwam de eigenaar er aan. “Ik zie dat jullie je al hebben geinstalleerd” vroeg de man en na het gebruikelijke praatje over de auto vertrok hij weer naar binnen. Zijn schoonmoeder die bij hem inwoonde bleek ziek te zijn. Ondertussen bleef ik mij afvragen waar ik hem van kon. Zelf zijn stem kwam me bekend voor. Een uurtje later kwamen we er achter. Er kwam een vrouw de erg verschrikt de camping lopen.
“O, o, gelukkig,” riep ze naar haar man die uit een caravan kwam aanlopen. “Ik dacht dat er brand was in onze caravan. Twee kilometer van hier zag ik die brandweerauto al naast onze caravan staan. Ik dacht echt dat er brand was geweest. Gelukkig zie ik nu dat het een vakantieauto is.” Wij hoorden het aan en schoten in de lach. Haar man die nu de gelegenheid zag een praatje te komen maken vertelde ons dat de eigenaar Bob Meijer was. De vroegere nieuwslezer van het journaal en presentator van EO programma’s.
We hebben daar veel gewandeld langs de Waddenzee en in het vlakke Friese land. Na twee dagen vertrokken we verder richting Laurensmeer. Helemaal langs de Waddenkust reden we naar het plaatsje Hongerige Wolf. Langs Een-rum, Doodstil, Mens-in-geweer om maar een plaatje te noemen waar we langs of doorreden kwamen we vrijdagavond aan in Oostwold. Het verschil viel ons op tussen de boerderijen aan de overzijde van de oude kustdijk en hier in het oude gebied. De Dollard is door de eeuwen heen steeds ingepolderd. Op de vruchtbare zeeklei waren rond 1900 grote landerijen ontstaan.
Vorig jaar aan het einde van de reis naar Tsjechië hadden we samen afgesproken dit jaar familie, vrienden en kennissen in Nederland op te zoeken. Hier in Oostwold spraken we begin februari af om in de vakantie eens te barbecuen bij zus en zwager. Nu zijn we dan met de brandweerauto in Oost-Groningen maar op een andere manier dan we toen hadden afgesproken. Twee weken na ons bezoek in Februari was geheel onverwachts mijn zus overleden. Nu was het goed om er te zijn. Na al de drukte rond de crematie hadden we elkaar amper meer gesproken anders dan via de telefoon. Nu konden we in alle rust eens bijpraten. Herinneringen ophalen over onze kinderjaren in de Alblasserwaard, iets waar we het tot onze verbazing nooit over gesproken hadden, anders dan terloops op verjaardagen. Onze zwager is een geboren Drent die de Alblasserwaard met zijn gebruiken en tradities niet kent en zo beleeft had dan wij. Zijn vrouw was geboren op een van de eerste dagen van de watersnood van 1953 en we hadden begin Februari een herdenkingsboek meegebracht over de watersnood in onze streek en geboorteplaats. Iets wat ze met belangstelling in de 2 weken daarna helemaal blijkt te hebben gelezen. Wat zouden we elkaar veel te vertellen hebben gehad in deze vakantie.
Waarom, waarom, waarom?????

Op zaterdagmorgen, na eerst nog een rondje rond de kerk te hebben gereden met een buurmeisje en kleindochtertje van mijn zwager vertrokken we naar het zuiden. We hadden nog 2 weken vakantie voor de boeg.
Via de veenkoloniën reden we richting Appelscha. Daar wonen kennissen van de Mercedes-Hanomagclub Dubbellucht waar we lid van zijn Ooit hadden we beloofd eens langs te komen wanneer we in de buurt zouden komen met de brandweerauto. Gelukkig stond het adres van hem op de pechlijst van de club en die had ik op het laatste ogenblik in mijn zak gestoken. Ik moest wel even zoeken waar het gebleven was. Natuurlijk had ik niet van tevoren gebeld dat we langs zouden komen. Waarom zou ik? Vakantie is doen waar je zin in heeft en niet om afspraken te maken. Op weg naar Jubbega reden we langs een lang, recht kanaal waar een vijftal brandweerwagens stonden opgesteld. Nieuwsgierig als we zijn parkeerden we onze auto in een van de weinige zijstraten en gingen op onderzoek uit. Het bleek dat er een braderie was met medewerking van de plaatselijke brandweer. Een duikdemonstratie en voor een paar Euro was het mogelijk een foto te maken vanaf de hoogwerker uit Veendam.
Rond een uur of 4 kwamen we aan in Jubbega. De J. van Damstraat was gauw gevonden en naar het huisnummer behoefde we ook niet te zoeken. Zijn Hanomag camper stond voor de deur omgeven door diverse Hanomag tractoren en zelfs een Hanomag shovel.
Helaas bleek de familie niet thuis te zijn. Een geschrokken buurman die de brandweerauto de straat in had zien draaien vertelde ons dat het hele gezin vroeg in de morgen naar Havelte was vertrokken. Er was daar een open dag van het leger. De buurman beloofde de familie de hartelijke groeten van ons over te brengen en we vertrokken ook richting Havelte. We wisten wel niet met wat voor auto de familie reed maar mochten we ze tegenkomen dan herkenden zij wel onze auto.
Enkele kilometers voor Steenwijk in Nijesleek zagen we een bordje langs de weg van de SVR. We hadden reeds mondvoorraad ingeslagen en nadat we ons hadden geinstalleerd op het grasveld achter de boerderij stookten we de BBQ flink op. We waren de enigste gasten op de camping. Alle sanitair was er schoon en blonk alsof er geen 20 caravans geweest waren in het Pinksterweekend.

De volgende morgen vroeg vertrokken we naar Giethoorn. Het was weer prachtig weer. Om 08.00 uur parkeerden we de camper op een verlaten parkeerterrein aan de rand van het dorp. Na een wandeling van 2 uur door een verlaten Giethoorn kwam de stroom met toeristen op gang. Het hele parkeerterrein stond nu vol. Tijd voor ons om te vertrekken. Richting Beulakerwijde, een bekend watersportgebied in de Kop van Overijsel kwamen we uit in St-Jansklooster. Omdat het tegen etenstijd liep werd er een rustig plekje gezocht en gevonden langs het Vollenhoverkanaal. Stoeltjes uit, kopje koffie, een paar broodjes, de krant van zaterdag erbij en de hengel uitgelegd, wie doet ons wat?
’s Avonds vonden we terecht in Nieuwleusen, even ten noordoosten van Zwolle. Ook daar vonden we weer een SVR camping waar het erg rustig was.
We zouden de volgende dag richting Nijverdal rijden om op familiebezoek te gaan. Op weg naar Nijverdal vonden we een uitstekend viswater. Zomaaar ergens van de weg af een recreatie terrein op. (Ik meen dat het was op de kruising tussen Regge en het Overijssels Kanaal.
Er was een kunstmatig aangelegde waterpartij met een stuwtje. Ik hoop dat er nog eens iemand reageer op de foto zodat ik de juiste plaats bij de foto kan vermelden.

Adrie met een boek onder het zonnescherm en ik met de hengel aan de kant van het water. Ze wilden wel bijten die dag. Nu is het wel zo dat ik een hengelaar ben en geen visser. Ik bedoel een visser moet er van bestaan terwijl een hengelaar dit als sport beschouwd. Hoewel er vele zijn die dit niet zien als een sport vind ik het een leuke ontspannend gebeuren. Als de vis wil bijten en het is mooi weer, je heb de tijd aan je zelf dan zit ik liever aan de kant van een leuk riviertje of kanaal dan dat ik op kantoor zit. De baas wacht nog maar een week!
We hadden nog nooit gehoord van het plaatsje Zuna. Het lag vlakbij Nijverdal waar we die avond op familie bezoek wilden gaan. Een bordje langs de provinciale weg wees ons naar de camping. Het bleek weer een SVR camping te zijn die lag aan het einde van een laan. Er konden wel een 30 caravans ,tenten of campers geplaatst worden. Ik heb wel eens het idee dat dit niet de bedoeling was van de oorspronkelijke opzet van de SVR gedachten. Het zag er keurig uit. Een harde ondergrond in de vorm van tegels zodat je in de voortent nooit op kale grond komt te zitten.
Bij de ingang hadden we een bordje zien hangen met de mededeling dat ze er ook fietsen verhuurden. Dat kwam mooi van pas. Nijverdal was nog een kilometer of vier vijf verder. Op mijn vraag of het mogelijk was diezelfde avond nog twee fietsen te huren zei de boerin dat ze haar man wel langs zou sturen., we moesten eerst de camper maar op de toegewezen plaats neerzetten
De boer kwam na een kwartiertje even langs. “Er staan twee fietsen klaar. Als je het niet erg vind dat ze wat stoffig zijn kun je deze gebruiken vanavond. Normaal gesproken huren gasten fietsen voor een dag of voor een week. Ik regel dat dan via de plaatselijke fietsenmaker. Deze zijn van ons zelf. Als je via de fietsenmaker huurt dan kan je voor een avond beter met de taxi gaan”.
Natuurlijk namen we dit aanbod aan en stalden die avond laat de fietsen weer naast de hooiberg.

Vanuit Zuna reden we de volgende dag richting Anrhem. We wilden daar een bezoek brengen aan het Openlucht museum en camping De Hooge Veluwe. Die camping hadden we op het oog voor een clubweekend met Dubbellucht. We hadden al wat informatie in gewonnen via het internet maar zelf een kijkje gaan nemen voorkomt dat het straks anders is dan verwacht.
Die morgen zijn we eerst een kijkje wezen nemen in Het Openluchtmuseum in Arnhem. We waren er ooit op schoolreisje geweest, jaren geleden. Ook met onze kinderen zijn we er geweest maar zo met ons tweeen zie je meer dan als ouder met kinderen.
Die avond stonden we op de camping de Hooge Veluwe vlak bij de ingang naar het gelijknamig nationale park.
Hadden we vorige week nog braaf gelachen op het Pinksterkampje om caravanners die 'hun terrein' afbakenen met plastic geraniums en over de kuilgravende Duitsers. Die avond stonden we op een veldje met een camper die een muur om zijn camper bouwde.

Omdat er die zaterdag een familie reunie op het proggramma stond zijn we die morgen al vroeg vertrokken richting Leerdam. Het was een leuke vakantie geweest. We hebben goed weer getroffen en zijn weer uitgerust om straks er weer voor een jaar tegen aan te gaan.

L1&A3
Vakantie 2003